De laatste dag, de terugreis

Door sommige sportievelingen werd er voor de laatste keer gezwommen. Na het ontbijt werden de koffers ingepakt en voor een aantal bleef er nog een uurtje wandelen over. Lekker in de zon met de wetenschap dat het in Nederland veel slechter is, genieten we nog even van een kopje koffie met gebak als afsluiting. Adem en Sead worden uitvoerig bedankt. Zijne koninklijke hoogheid had het behaagd om Sead te ridderen in de orde van de Nederlandse klomp compleet met lint, voor alles wat hij voor deze reis gedaan heeft. Woorden zijn echt te weinig om uit te drukken welke ervaringen wij dankzij hem hier beleefd hebben. Elke dag had wel een bijzonder moment, workshop, ontmoeting, optreden. Reken er maar op dat we er dinsdag wel iets over zullen vertellen!! Uitgezwaaid door Adem en Alma gingen we door de paspoortcontrole. Wel moesten er nog een paar flessen ‘slobbervitch’ hier en daar in de koffer gestopt. Eigen gestookte rakia voor de mannen en een wat zoeter drankje voor de dames was de boodschap die we van Adem kregen. Met een klein beetje overgewicht mochten de koffers gelukkig toch mee. De reis ging voorspoedig alleen was de mededeling over het weer teleurstellend en een enorme domper. Ja, de harde werkelijkheid helaas.
Bij aankomst op het vliegveld in Keulen sloeg de regen tegen de ramen, de bus stond klaar met broodjes en drinken die Pim en Dik geregeld hadden. Daar hadden we best trek in. Sead wilde nog een laatste lied, natuurlijk hebben we aan dit verzoek voldaan. Voor ons had hij nog een kaart met voor iedereen een andere persoonlijke boodschap geschreven in het Bosnisch. Dat wordt googlen en/of het woordenboek erbij halen vandaag om te weten wat erop staat. In Arnhem hebben wij hem uitgezwaaid. Op naar Apeldoorn……en daar wachtte ons een warm welkom. Op straat stonden familieleden en onze vocale vriendinnen met het bestuur op ons te wachten met Hollandse kaasblokjes compleet met vlaggetjes en een papier met welkom thuis!!!! Wat een grote verassing en heeeeeeel erg leuk was dat, daar voelde ik pas echt dat ik weer thuis was, de zakdoeken waren dan ook hard nodig! Ondertussen hadden de chauffeur, Jacques en Jan Willem de koffers op straat gezet, daar begon het afscheid nemen. Een grote zoenpartij met vele knuffels die werden uit gedeeld.
MOE van alle indrukken en ervaringen, BLIJ dat we zo’n goede sfeer hadden en zonder moeilijkheden deze week volbracht hebben, MAAR met een groot voldaan gevoel gingen we naar huis.
Ongetwijfeld komt er nog een foto cd, het dagboekverslag en ook de financiële administratie afronding, maar voor nu is het even genoeg.
Bedankt en PUNT
Uw Professor.