5 en 6 mei

Wandelen in Ilidza en ontmoeting in Internationaal Centrum voor Jeugd.
Vandaag, maandag 5 mei 2014, “lang leve de vrijheid”, verzamelden we ons om 09.00 uur bij de receptie voor het maken van een wandeling naar de bron van de Bosna (Vrelo Bosna).
Over een riviertje, door een mooi park gingen we een hele lange brede platanenlaan op. We hadden nog gebruik kunnen maken van paardenkoetsjes, maar dat wilde niemand. Veel te blij om een stuk te kunnen lopen.
Het was ongeveer een uurtje wandelen naar het park waar de bron van de Bosna is. Dat ligt mooi gesitueerd in een gerenoveerd park, met een meer, waarin van allerlei kanten het water vanuit de bergen binnenstroomt. Daar even heerlijk rondgewandeld en genoten van de omgeving en van een bakje koffie en er werden vele foto’s geschoten.
Zo rond 11.00 uur moest de terugweg weer aangevangen worden, omdat er in het hotel nog een uurtje gerepeteerd werd voor het optreden van vanmiddag. Met z’n drieën terug gewandeld, het was echt uitermate heerlijk wandelweer.
Bij de lunch werden wij verrast met post, Jacoline en Joop hadden een prachtige kaart opgestuurd met alle goede wensen voor de reis en ons verblijf in Sarajevo. Vooral de Selfie van Jacoline heeft veel stof tot discussie opgeleverd en de meningen verschillen sterk over de vraag of de getoonde beelden nu echt van haar zijn of dat Joop flink zijn fotobewerkingsprogramma heeft gebruikt!
Na de lunch in het hotel, richting Art Kuca Sevdaha gegaan voor het muzikale optreden in de middag. Janine kwam erachter dat ze een plastic “appeltje voor de dorst” had meegenomen, wat uiteraard voor veel hilariteit zorgde.
Maar……eerst volgde een verrassingsoptreden in het centrum van Sarajevo, midden op het centrale plein, bij de bron. Daar op de trappen werden een aantal liederen ten gehore gebracht, die de aanwezige Bosniërs op het terras tot een warm applaus verleidden en als apotheose werd daar “Aan de Amsterdamse Grachten” uit volle borst gezongen. Voor het koor was dit een heel spannend optreden, zo in de open lucht, maar zeker geslaagd. De aanwezige straatfotograaf bood na afloop een afdruk aan, die hij heel snel had gemaakt. Na de thee in het Art Kuca Sevdaha, werd eerst het naastgelegen volkszangmuseum bezocht en vervolgens werd in het theehuisgedeelte weer een optreden verzorgd. Na afloop maakte Marian een praatje met de toevallig aanwezige dirigent van een internationaal christelijk koor, die enthousiast aan het meezingen was. Dat leverde een uitnodiging op voor een optreden ter gelegenheid van het 6-jarig bestaan van het museum, aanstaande vrijdag. Het is wel bijzonder dat we op de plaats van de volkszang mee mogen doen.
Voor de avond was een gezamenlijke activiteit gepland met een jong volwassenenkoor in het Internationaal Centrum voor de Jeugd, onder leiding van professor Alma Karić. Na gezamenlijke in zing oefeningen, onder haar enthousiasmerende leiding, is er een optreden verzorgd door beide groepen, waarbij gezamenlijk als afzonderlijk gezongen werd. Tot onze grote verrassing zongen de jonge meisjes Amsterdamse Grachten met ons mee. We waren zeer onder de indruk van de kwaliteit van hun stemgebruik. Met twee dameskoren kan je wel spreken van echte girlpower, het klonk werkelijk fantastisch. Vol verbazing werd de pauze opgevuld met een optreden van de dansgroep van het Centrum voor de Jeugd, begeleid door een vijftal uitstekende jonge muzikanten. Gestoken in traditionele Bosnische kledij werden de verschillende dansen uitgevoerd. Geheel onverwacht verblijdde Vanessa ( de docente van de dag ervoor) ons met een prachtig lied waarbij zij zichzelf begeleidde op de piano. Tijdens het optreden van de beide koren klonk al een mooie mannenstem door. Dat was de in de zaal aanwezige docent/zanger Latif Močević. Daartoe nadrukkelijk uitgenodigd, vertolkte hij op indrukwekkende wijze een Sevda (lied over de zoete liefde). Een verhaal vanuit het hart met gevoel gezongen en uitgedragen. Al met al een zeer bijzondere zangervaring.
Na de bedankjes en het geven van de cadeautjes was er eten voor de twee groepen. Dat weerhield de zangeressen er niet van om heel spontaan voor elkaar liederen te blijven zingen. De combinatie van klankkleur en het ongedwongen enthousiasme deed ons opnieuw met verbazing naar deze jonge meisjes luisteren. Natuurlijk konden wij niet achterblijven en hebben ook Gaida, Tsangala da en Durme voor hen gezongen. Omdat we toch een keer op moesten houden zijn we om 22.00 huis/hotelwaarts gekeerd. Verdoofd van alle indrukken konden de koorleden de slaap maar moeilijk vatten (de mannen hadden daar geen last van, die hadden alleen maar genoten met een grote G).
Naar Mostar en de bron van Buna.

6 mei, een mooie dag volop zon dus voor wie durf een korte broek in de aanslag.
Vandaag is Sead jarig dus wordt hij al vroeg in de ontbijtzaal van het restaurant door 22 vrouwen omhelst en gefeliciteerd, gevolgd in de bus naar Mostar met een felicitatie. Vandaag gaan wij naar Mostar, een stad met een lange geschiedenis waar wij feitelijk alleen maar de laatste verwoesting tijdens de Balkanoorlog uit 1992 van kennen. De beroemde brug over de Neretva. Verwoest in de nadagen van deze oorlog en daarna weer opgebouwd en symbool voor de wederopstanding van Bosnie Hercegovina.
Onderweg werd een tussenstop gemaakt in het plaatsje Jablanica. Hier is in de tweede wereldoorlog een strijd tussen de Duisters en de partizanen van Tito op tactische wijze door Tito opgelost door een brug op te blazen en in een nacht weer op te bouwen om 3000 burgers en soldaten een vrij aftocht te bieden. In Mostar waren wij niet de enige bezoekers van de brug, groepen polen, Roemenen, zuid Aziaten en Hollanders proberen allemaal tegelijk zich een weg te banen door de nauwe straatjes naar de brug. Imposant is het om op de brug staande een moslimdeel en aan de andere zijde van de rivier een Christelijk deel te zien. Onderscheidt is zichtbaar door de kerken en moskeeën met hun minaretten. Na een groepsfoto op de brug ging ieder zijn eigen weg langs de vele souvenirwinkeltjes in het oude centrum van de stad. Om 2 uur verzamelden wij ons weer bij de bus om naar ons lunch adres te gaan. Lunchen in Bosnië staat gelijk aan avondeten. ’s Middags wordt er niet te vroeg uitvoerig warm gegeten, om ’s avond wat kleine warme hapjes tot je te nemen.
Onze lunch was aan de bron van Buna, de oorsprong van een rivier die voor een groot deel ondergronds ligt (in de bergen) en aldaar bij Blagaj naar buitenkomt. Een restaurant met terrassen letterlijk in de rivier gebouwd was ons decor voor een meer dan voortreffelijke lunch, voor de liefhebbers forel en voor de anderen vlees of kip. Voorafgegaan door soep en afsluitend een mierzoet dessert met in ieder geval vijgen daarna koffie. Voor wie wilde Bosnische Koffie, koffieprut welke op een vuurtje gekookt is in een klein schenk kannetje waar je dan voorzichtig de koffie uit moet schenken en voorkomen dat je de verdere dag denk (en zeker weet) dat je koffieprut tussen alle kiezen en tanden kunt terugvinden.
De lunch werd afgesloten omstreeks kwart voor vijf waarna iedereen nog even naar de oorsprong van de bron op zoek ging en genoot van de prachtige omgeving. De terugreis naar Sarajevo kwam veel te vroeg maar moest uiteindelijk gemaakt worden. Voldaan kwamen wij om ongeveer acht uur aan in het hotel en konden wij zo aanschuiven bij het dinerbuffet.
In Mostar heeft Marian de nieuwe kostuums voor vocaal uitgezocht, de keuze is gemaakt, aan ieder koorlid alleen de vraag of ze een rode of een blauwe willen hebben. Afspraak is wel dat het eerste optreden in de nieuwe kostuums alleen is voor de eigen partners in een besloten bijeenkomst. De meegereisde heren hebben al aangegeven geen bezwaar te hebben tegen dit nieuwe kostuum en zich te verheugen op het eerste optreden. Voor meer informatie verwijzen wij jullie graag naar de foto’s.